Kategorie : Gesellschaftlech Gebräicher, Riten, a Festlechkeeten

Zu Iechternach gëtt all Joer um Péngschtdënschdeg déi weltberühmt Sprangprëssessioun ofgehalen.

D'Schueberfouer ass dat gréisst Volleksfest hei am Land. D'Urspréng ginn zeréck bis an d'Mëttelalter.

Eng vun de beléiftsten Traditioune bei de Lëtzebuerger ass d’Éimaischen, en alen Aulebäckermaart, dee Joer fir Joer op Ouschterméindeg ofgehale gëtt.

D’“Oktav“, eng Pilgerzäit all Joer zu Éiere vun der Muttergottes vu Lëtzebuerg, geet zréck bis an d’17. Joerhonnert.

De Festdag vum hellegen Niklos ass de 6. Dezember. Zanter Generatioune kréien d’Kanner do virdrun an um Dag selwer Kaddoen.

De Brauch vum Léiffrawëschdag besteet doran, op Mariä Himmelfahrt (15. August) e Krautwësch zesummenzestellen, e seenen ze loossen, an da mat heem ze huelen.

Beim Klibbere gi sougenannte “Klibberkanner” mat Instrumenter – genannt “Klibberen” (Jarren, Scharpen, Rubbelen, Himmerchen – et gi verschidde Modeller vun deenen Instrumenter aus Holz) – um Enn vun der Karwoch duerch d’Uertschaft an ersetzen domadder d’Laude vun de Kiercheklacken.

Déi helleg Bäerbel ass d’Schutzpatréinesch vun de Mineuren a gouf dowéinst bis zum Schluss vum Minettofbau an eiser Géigend all Joers gefeiert.

"Trauliicht brennen" bezitt sech op d'Traditioun, aus ausgehielegten an dekoréierte Rommele Lanteren ze maachen, déi an der Nuecht ëm Allerhellege virun Haiser gesat ginn.