Nationalen Inventar

Zu Iechternach gëtt all Joer um Péngschtdënschdeg déi weltberühmt Sprangprëssessioun ofgehalen.

D'Schueberfouer ass dat gréisst Volleksfest hei am Land. D'Urspréng ginn zeréck bis an d'Mëttelalter.

Eng vun de beléiftsten Traditioune bei de Lëtzebuerger ass d’Éimaischen, en alen Aulebäckermaart, dee Joer fir Joer op Ouschterméindeg ofgehale gëtt.

D’“Oktav“, eng Pilgerzäit all Joer zu Éiere vun der Muttergottes vu Lëtzebuerg, geet zréck bis an d’17. Joerhonnert.

De Festdag vum hellegen Niklos ass de 6. Dezember. Zanter Generatioune kréien d’Kanner do virdrun an um Dag selwer Kaddoen.

Déi musikalesch Konscht, dat franséischt Juegdhar ze blosen, ass an eise Géigenden zu enger lieweger Traditioun ginn.

D’Dréchebau-Technik besteet doran, verschidden Zorte vu Steng mat Methodik sou ze tässelen, datt eng stabil Struktur entsteet.

Zanter ëmmer an iwwerall op der Welt hunn erfahre Fraen, Hiewannen genannt, aner Frae virun, während oder no der Gebuert ënnerstëtzt.

D’Haus- an d’Flouernimm sinn als traditionnellt Orientierungssystem e liewegt Kulturierwen, dat iwert Generatiounen ëwech bis haut virun allem mëndelch iwerliwert gëtt.

Lëtzebuerger Volleksdänz, dat heescht traditionell Lëtzebuerger Dänz - wat kéng wëssenschaftlech Bezeechnunge soll sinn -, ginn erhalen duerch erfuerschen, prouwen, opféieren a weiderginn.

Der Festbrauch von Léiffrawëschdag besteht aus der Anfertigung, dem Segnen, und dem Mitnachhausenehmen des Krautwësch am Festtag des 15. August (Mariä Himmelfahrt).

Waasser op d’Wise kéieren

Beim Klibbere gi sougenannte “Klibberkanner” mat Instrumenter – genannt “Klibberen” (Jarren, Scharpen, Rubbelen, Himmerchen – et gi verschidde Modeller vun deenen Instrumenter aus Holz) – um Enn vun der Karwoch duerch d’Uertschaft an ersetzen domadder d’Laude vun de Kiercheklacken.

Déi helleg Bäerbel ass d’Schutzpatréinesch vun de Mineuren a gouf dowéinst bis zum Schluss vum Minettofbau an eiser Géigend all Joers gefeiert.